Hieronim Bosch, “Ogród rozkoszy ziemskich”
środkowy fragment prawego skrzydła “Muzycznego piekła”.
60 x 80 cm.
Kopia obrazu powstała w 2019 roku. Znajduje się w kolekcji prywatnej.
TECHNIKA WYKONANIA:
Podobrazie wykonano z drewna dębowego, za oryginałem. Na odwrociu zamontowane są dwie dębowe szpongi stabilizujące, montowane na wpust. Podobrazie przeklejono trzykrotnie klejem króliczym i płótnem, następnie pokryto je zaprawą kredowo-klejową. Rysunek kompozycyjny przeniesiono przepróchą i utrwalono spoiwem temperowym. Warstwa podmalowania wykonana została w kolorystyce monochromatycznej (od czerni do bieli) w technice chudej tempery jajowej oraz naturalnych pigmentów proszkowych. Zasadniczą warstwę malarską wykonano w technice olejno – żywicznej (za oryginałem). Malaturę zabezpieczono werniksem i woskiem.
CENA:
60 X 80 CM – 10000 ZŁ
80 X 100 CM – 13000 ZŁ
Zamów obraz
Zobacz relację z powstawania >>
Ogród rozkoszy ziemskich lub Tysiącletnie królestwo (niderl. Tuin der lusten) – tryptyk niderlandzkiego malarza Hieronima Boscha, wykonany w technice olejnej na desce, namalowany ok. 1500, obecnie znajdujący się w muzeum Prado w Madrycie.
Powstał prawdopodobnie na zamówienie Hendricka III van Nassau lub został zakupiony do jego gabinetu osobliwości. W 1517 wisiał w jego rezydencji na wzgórzu Coudenberg w Brukseli. Po konfiskacie dóbr Wilhelma Milczącego obraz stał się własnością Don Fernanda, syna księcia Alba, a po jego śmierci znalazł się w zbiorach Filipa II.
Stworzenie Ewy
Lewe skrzydło przedstawia Raj ziemski. W centrum znajduje się Źródło Życia, które przypomina jakiś dziwaczny olbrzymi kwiat. Nieopodal, po prawej, wąż owija się wokół drzewa poznania dobra i zła. Niżej znajduje się grupa trzech osób: Adam oraz Bóg w postaci Jezusa, który na jego oczach stwarza Ewę. Jezus trzyma Ewę za rękę i przedstawia ją Adamowi, obok którego wyrasta Drzewo Życia. W tle widać zwierzęta (realne i fantastyczne), jaskinię, z której wylatuje mnóstwo ptaków, oraz zupełnie fantastyczne pasmo górskie.
Ogród rozkoszy ziemskich
Tablica środkowa przedstawia upadek ludzkości i zwycięstwo grzechu. Nadzy ludzie wszystkich ras spędzają czas na cielesnych zabawach, igraszkach, jedzeniu i piciu. W tle widać staw, a pośrodku niego wysoką niebieską konstrukcję.
Niżej szpaler ludzi siedzących na różnorakich zwierzętach galopuje wokół jeziora, w którym kąpią się nagie kobiety. Na pierwszym planie kłębią się grupy kochanków. Fantastyczne stworzenia jak gigantyczne ptaki są częścią życia tych ludzi, bawią się razem z nimi.
Artysta podzielił kompozycję na trzy plany z dyskretnie zaznaczoną osią główną. Na pierwszym planie mężczyźni i kobiety ukazani zostali razem z olbrzymimi zwierzętami i roślinami w wodzie i na lądzie.
Na drugim środkowym planie wokół kolistej sadzawki krąży kawalkada jeźdźców na rzeczywistych i fantastycznych zwierzętach. Na dalszym planie widnieje fontanna na jeziorze, z którego przez cztery wymyślne bramy wypływają rzeki. Środkową oś kompozycji tworzą fontanna, sadzawka kobiet oraz grupy postaci wewnątrz dużych kulistych owoców.
Piekło muzykantów
Prawe skrzydło to przedstawienie Piekła. Tak jak dwie poprzednie części tryptyku są jasne, tak w tej dominują barwy ciemne. Ludzie przeżywają straszliwe tortury, m.in. są zjadani przez ogromne ptactwo, wydalają z siebie duże złote monety, są torturowani, bici i poniżani.
Narzędziami tortur są tu przede wszystkim instrumenty muzyczne: jedna z postaci ukrzyżowana została na strunach harfy, inną figurę przywiązaną do lutni atakuje smok, monstrualne stwory grają na dziwnym instrumencie dętym.
Widać też trąbki, bęben, piszczałkę oraz trójkąt. W centrum prawego skrzydła, w konstrukcji będącej jednocześnie człowiekiem, jajkiem i drzewem, widać białą twarz, która prawdopodobnie jest autoportretem artysty.
Od czasów powstania tryptyku dominuje pogląd, że celem obrazu było potępienie wad i słabości skazujących ludzi na piekielne męki.
Interpretacje różnią się jednak co do szczegółów i znaczenia konkretnych alegorii.
Jedni widzą tu przedstawienie grzechów głównych, inni odczytują aluzje do rozmaitych herezji.
Na przykład Wilhelm Fraenger w 1952 roku przypuszczał, że Bosch był zwolennikiem sekty adamitów i w związku z tym obraz broni niewinności zmysłowych rozkoszy stanowiąc wizję przyszłego świata, gdzie istnieje harmonia między duchem a ciałem.
Pogląd ten, nie oparty na solidnych przesłankach, dzisiaj jest powszechnie kwestionowany i nie ma już zwolenników.