Mały cykl o tym, jak wygląda moja praca. O tym co jest wciąż jeszcze niedoskonałe, niegotowe, pomiędzy… Dedykuję go moim klientom, dzięki którym mogę robić to co lubię, pracować, radować się, frustrować, a następnie rozwijać, dzielić się, przeżywać sztukę, przekraczać siebie, uczyć się. Każdy obraz coś zostawił ♥ Dziękuję wam kochani klienci!!! 5 marca 2021 r. … Czytaj dalej W trakcie
Wierze, że każdy kolejny obraz przychodzi we właściwym czasie. Czasami coś się omsknie, coś przesunie. Zawsze w punkt. Ostatni raz kopiowałam „Dziewczynę” trzy lata temu. Tak ciężko to szło, tak trudno. Przez trzy lata tyle się zmieniło. Dziewczyna jest inna i Ja jestem inna. „Dziewczyna” jakby maluje się sama, a Ja mam tyle radości z … Czytaj dalej Dziewczyna z perłą
Łaski… Nie mogę z tą koroną! Najchętniej sprzedałabym kopa, wiązankę i zamalowała wszystkie ciernie, wszystkie rany. Taki gniew! Niezgoda. Cóż poradzić? To jednak sztuka. Sztuka patrzenia na rany, w rany, krew i ciernie. Od tego one są, od tego są one. Tylko patrzeć, bez lubości, nurzania, bez martyrologii, cierpienia. Napatrzeć, opatrzeć, pozwolić im być, widzieć, … Czytaj dalej Misericordia
Pokora to taki hardy kark zmiękczony, rozluźniony brakiem myśli, ocen, odpuszczeniem. Każde doświadczenie może być lekcją lub darem. Z pokorą łatwiej. Wtedy staje się jednym i drugim. Najpierw miłosierdzie, miłość dla siebie, pokora. Później dopiero można do ludzi. W każdym innym razie to tylko poświęcenie, albo dług. Z czym do ludzi? Z równością, ze zrozumieniem? … Czytaj dalej Pokora
Na co komu krzyż? To bardzo praktyczny symbol, służący do rozpatrywania swoich wzorców i ról. Gorąco polecam. Na dziś i na teraz mówi mi tak: „heeeeeloooł, dziewczyno! Nie musisz brać na siebie wszystkich dramatów tego świata! Nie no sorry! Z całym szacunkiem, ale już ktoś to za ciebie zrobił, codziennie robi, jeśli tylko tego chcesz. … Czytaj dalej Na co komu krzyż?
Znaczy się taki dzień, który ma przypomnieć, że od czasu, do czasu trzeba zasiać pożogę i zniszczenie? Żeby niby dać przyzwolenie na zniszczenie tego co moje ego tak skrupulatnie budowało? Żeby pozwolić swojemu ciału poczuć, gdzie pali? Żeby pozwolić duszy się wygadać co znowu Ona chce? Co ta franca znów wymyśliła? O boszsz i może … Czytaj dalej Popielec
Zdecydowanie „mój” jest ten z prawej. „Oh thou, who givest sustenance to the universe From whom all things proceed To whom all things return Unveil to us the face of the true spiritual sun Hidden by a disk of golden light That we may know the truth And do our whole duty As we journey … Czytaj dalej Modlitwa
Czym / kim / o czym jest ten obraz? Refleksje subiektywne, tak zupełnie z perspektywy szarej zjadaczki sztuki, przeciętnej Kociubowej, nic nie rozumiejącej obywatelki E.K. Być może, to jest Matka Boga? Hmmm… tak jest cudna, nieziemska, że mogę dopuszczać taką możliwość. Być może czyni cuda? Ponieważ wierze w siłę intencji, w to że wszystko może … Czytaj dalej rozmowy z Matką
Ile obrazów, tyle zagadek. Dla każdego trzeba przygotować coś specjalnego. Podobrazie, zaprawę, kolor, spoiwo i miksować. Bez końca. Konfiguracji jest nieograniczona ilość i to jest właśnie najlepsze w tej robocie. Jest jednak kilka podstawowych faktów. Przedstawiam moje „stałe kosmiczne” dotyczące materiałów i przygotowania podobrazi.
Każdy człowiek ma swoje tęsknoty duszy, dziury, rany. Z niektórymi się rodzi, niektóre przynosi czas. Wierzę, że sztuka jest lustrem, które pokazuje nam drogę do ich spełnienia, uleczenia. Tak samo jak ludzie, których spotykamy na swojej drodze. Trudno patrzeć w człowieka, czasami łatwiej w obraz. Pytaj duszy. Kogo szukasz? Dlaczego? Gdzie to czujesz? Czyje to? … Czytaj dalej Piekłoniebo